Op donderdagavond 18 februari 1954 had in de Boortmeerbeekse zaal Flora - die ook als dorpscinema dienst deed - een "Grote Bonte Avond" plaats, "met Kees Brug en gans zijn gezelschap"! Kees Brug bracht "zijn nieuwe Show-Revue 1954", met de medewerking van accordeonist Len Cornell, "show-man" René De Decker, "operette diva" Pola Cortez, tap-danseres Daysy Gray en de jongleurs The Velons!
Er is veel kans dat mijn moeder die avond in de ongetwijfeld tot de nok gevulde zaal zat. In de jaren vijftig was ze naar eigen zeggen "meer dan eens naar de bonte avond van Kees Brug geweest", eerst met haar vriendin Mit, later ook met mijn vader.
En… met mij, want toen ik enkele jaren later geacht werd er de leeftijd voor te hebben, mocht ik mee! Ik raakte gefascineerd door de magie van de spotlights, het podium, de muziek, de teksten, de show… (en knutselde in de daaropvolgende dagen een eigen vertoning in mekaar).
Afgezien van mijn (in deze zeer ongedetailleerde) herinnering - het was in zaal Flora, met mijn moeder en haar vrienden, en één keer had ik een nauwsluitende en kriebelige trui aangetrokken gekregen - heb ik in mijn archief gelukkig ook twee programmaboekjes van door mij bijgewoonde Kees Brug shows bewaard. Ik moet dus ten minste twee keer van de partij zijn geweest. Jammer genoeg wordt in die brochures geen jaartal vermeld, maar ze moeten dateren van het eind van de jaren vijftig of ten laatste van het prille begin van de jaren zestig.
Naast liedjesteksten vindt men in die (zeer verzorgde) programmaboekjes ook foto’s van Kees Brug en van de artiesten die dat seizoen in zijn revue optraden. In het ene boekje zijn dat de “charmante” zangeres Judy Sax, de zanger Franky Moreno (“vedette der Olympia-platen”) en de muzikant Charly Sax (“muziek... show... en gags”). In het andere programmaboekje gaat het om de zangeressen Conny Miller en Paula Bertos en de hondentemmer Danny (“en zijn gedresseerde poten”). De accordeonist Len Cornell was er telkenjare bij, hij werd als “onze muzikale leider” omschreven.
Kees Brug was een bijzonder man. Hij straalde enthousiasme, energie en vrolijkheid uit. Hij was een rasartiest, een podiumbeest, een geboren show-talent (ja, dit is weer zo'n blogtekstje ingegeven door, en vervuld van, onvervalste bewondering). Hij legde ook grote werkkracht en beroepsernst aan de dag. Kees Brug hield van zijn vak en van de mensen die zich onderdompelden in de betovering van zijn podiumspektakel. Hij was de koning van de bonte avond in Vlaanderen.
En kijk, ik kan hem hier zelf aan het woord laten, want in één van de twee door mij bewaarde programmaboekjes heeft hij een inleiding geschreven waarin hij zich richtte tot zijn publiek. Ik geef ze hier integraal weer, in de spelling van die tijd…
“Mijn beste vrienden. Reeds negen jaar maak ik tournee. Dit seizoen monteerde ik dan ook voor U mijn negende spektakel. Ik versleet in die periode reeds vier autos... 90 costumes... 40 paar schoenen... 60 hemden... 3 stukken zeep (ik was me niet graag). Ik hoor U nu al zeggen: en hoeveel vrouwen??? Ik ben nog altijd gelukkig getrouwd, dat moogt ge weten. Soms moeten we wel eens een nieuw eetservies kopen als ik wat laat thuis kom en een paar stukken naar m’n hoofd krijg, maar ja... het is stil waar het nooit waait en een windje heeft men wel eens nodig.
Ik tracht U ieder jaar wat ontspanning te brengen in deze harde gejaagde wereld. Dat ikzelf zo gejaagd ben dat komt omdat ik geboren ben tussen de hazen en de konijnen, vandaar dat ik ook zo dolgraag buiten ben in de vrije natuur. Ik hoop dat U zich vandaag weer gezellig mag vermaken... kom om U te amuzeren en niet om te kritikeren.
Ik zal mijn best doen om U te laten lachen mits een klein beetje fantaisie van uwentwege. Dames... denk vanavond niet aan de afwas die misschien thuis nog staat te wachten. Heren... denk ook niet aan het zure gezicht van uw patroon op de fabriek, maar denk eens drie uurtjes aan mij... en lach. Laat ons vanavond eens allemaal gelukkig zijn. Ik hou zo van U... mijn publiek".
Kees Brug was de artiestennaam van Gaston Verbruggen. Hij was geboren in Boom, op 20 mei 1923 (en was dus een generatiegenoot van mijn ouders). Zijn eerste stappen in de wereld van de muziek en de revue zette hij tijdens de oorlog, samen met zijn dorpsgenoot Bobbejaan Schoepen.
Wanneer hij zijn eerste variété-show ensceneerde weet ik niet, maar op zaterdag 7 april 1951 hield in de Boortmeerbeekse zaal Movri de "Grote Bonte Avondtrein" halt, "met de alomgekende Kees Brug van Radio Hilversum". Verder bestond het gezelschap uit "Silo, de beroemde muzikale clown, die u een uur doet schaterlachen / Marcel Sterckx, de jongste accordeonvirtuoos / Jeanine De Munck, wonderzangeresje van 'Moedertje Mijn' / Marcel Vanderveken, jongste Jodelwonder, en nog andere Attracties".
Jarenlang zou Kees Brug als conferencier, zanger en humorist onvermoeibaar - en met veel succes - het Vlaamse land en Nederland met zijn bonte avonden doorkruisen. Elk theaterseizoen pakte hij uit met een volledig nieuw variétéprogramma, met daarin in de regel telkens een viertal andere artiesten (al vermoed ik dat Len Cornell wel een hele tijd zijn vaste accordeonist is gebleven). Hij nam ook wat fonoplaten op en verscheen sporadisch wel eens op televisie (ik herinner me een optreden met een parodie op Coeur blessé, de toenmalige grote hit van Petula Clark).
Na verloop van tijd werd Kees Brug een vaste gast in de befaamde Salamander-zalen (vijf grote amusementsgelegenheden, verspreid over Vlaanderen), en nog wat later - we zijn inmiddels in de tweede helft van de jaren zeventig - in Het Witte Paard, de legendarische revue-tempel in Blankenberge. Daar stond hij op de planken met zijn (tweede) vrouw, de zangeres Wendy, en gaf hij in 1987 zijn laatste optreden.
Juli 2001. Bij het doorbladeren van de krant viel mijn oog op het overlijdensbericht van Gaston Verbruggen, alias Kees Brug, "artiest". Hij had "de strijd tegen kanker verloren" en was op 78-jarige leeftijd overleden in het Heilig-Hartziekenhuis in Lier, op 7 juli. "Volgens de wens van de overledene heeft de crematie plaatsgehad in intieme kring".
Kees Brug had geen kinderen, zijn veel jongere echtgenote Lea Josephina Bruyndonckx (zangeres Wendy, °1941) had uit haar eerste huwelijk wel een dochter. Het echtpaar woonde in Pulle (gemeente Zandhoven).
In de twee programmabrochures die ik heb bewaard staan de teksten van de liedjes die Kees Brug in zijn show ten gehore bracht. Bijna altijd waren die van zijn eigen hand, en was de muziek geschreven door zijn accordeonist Len Cornell. Ik pik er eentje uit: Hij liep me voorbij zonder groeten - een ontroerend verhaal over een zoon die zijn vader verloochende. Het leek me destijds zowat de ergste zonde die een zoon kon begaan - dat ik als (enig) kind een sterke ouder- en vooral vader-binding had zal in dat gevoel wel meegespeeld hebben. Ik beperk me tot het eerste couplet en het refrein…
Ik zie hem nog amper geboren
Kakelend… spartelend… dartelend
Hij blaakte als 't blakende koren
Stralend in m'n arm.
Nu liep hij voorbij zonder groeten
En keek me tersluiks even aan
Zou dat in het leven zo moeten
Hij is toch mijn zoon goed verstaan
Ik zwoegde voor hem zoveel jaren
Nu ging hij zijn vader voorbij
Ik beef nog ik kan niet bedaren
Hij liep zonder groeten voorbij.
Tot slot citeer ik (uit dezelfde brochure) nog enkele wist-je-datjes (een genre waar ik niet van hou en normaliter niet mee uitpakken zou, maar uitzonderingen zijn er om gemaakt te worden). Ik pas de werkwoordstijden aan. En dus: wist U dat… Kees Brug een verwoed kanovaarder en waterskiër was (als hij tijd had)… Kees Brug per vertoning anderhalf uur op het toneel stond… Kees Brug reeds in Frankrijk, Duitsland en Nederland was opgetreden… Kees Brug nooit per vliegtuig reisde (hij stapte te graag uit onderweg)… Kees Brugs lievelingskost rode kolen met worsten was… Kees Brug héél weinig bier dronk maar héél véél snoepte…
Bronnen: twee programmabrochures Kees Brug, zonder jaartal (eind jaren vijftig); weekblad De Haechtenaar, jg. 61, nr. 14 (7 april 1951), jg. 64, nr. 5 (30 januari 1954), jg. 64, nr. 6 (6 februari 1954), jg. 64, nr. 7 (13 februari 1954); schriftelijke mededeling van (mijn moeder) Maria Budts, april 2007; overlijdensbericht Gaston Verbruggen (“Kees Brug”) in krant De Standaard, 16 juli 2001; stamboom De Bruyn (door Eugeen De Rover) op website Rootsweb, rootsweb.ancestry.com/ en op website Geneanet, www.geneanet.org/, geraadpleegd februari 2013; artikel R. BROWN, Bij de dood van Kees Brug: "Waar hij kwam werd gelachen", in krant Het Laatste Nieuws, 13 juli 2001, via internet, website Bobbejaan: official website, www.bobbejaan.be/, geraadpleegd februari 2013; trefwoord Kees Brug in internet-encyclopedie Wikipedia (Nederlandstalige versie), nl.wikipedia.org/, geraadpleegd februari 2013.
